ณ สถานบังเทิงแห่งหนึ่งย่านเอกมัย
เราได้รับข่าวว่าจะมีการทำ "รัฐประหาร" กันในคืนนี้

ทำให้เราแทบไม่ได้คุยกันในเรื่องงานสักเท่าใหร่ กลายเป็นว่าเราคุยกันแต่ในเรื่อง "รัฐประหาร"
รวมทั้งเช็คข่าวกับสายข่าวต่างๆที่มีอยู่ ว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ภาพบนโทรทัศน์ที่ปรกติแล้ว
จะเป็นคาราโอเกะ การถ่ายทอดสดฟุตบอล หรือแฟชั่นทางชิคแชนแนล กลับกลายเป็นช่อง BBC CNN

22.30 น. โดยประมาณ โทรศัพท์มือถือเกือบทุกเครื่องในห้อง VIP ดังขึ้น
"เอาแล้วพี่ รถถังวิ่งออกไปแล้ว"
"คอนเฟริมได้เลย ตอนนี้เอาแน่"
"นายกสั่งปลด ผบ.ทบ. แล้ว"
"ประกาศภาวะฉุกเฉินแล้วนะครับ"
"ไม่รู้ว่าจะเคอร์ฟิวหรือเปล่านะ ยังไม่ประกาศออกมา"
"ยังไม่แน่ใจว่าจะมีความรุนแรงมั้ย แต่คิดว่าคงไม่นะ"

เสียงรายงานจากสายข่าวดังเซ็งแซ่
ภาพในจอโทรทัศน์ ทางช่องฟรีทีวี เปลี่ยนเป็นรูปธงชาติ
พร้อมข้อความโทรทัศรวมการเฉพาะกิจ

พวกเรามองหน้ากัน "เออ... เอาแล้วโว้ยคราวนี้ไม่ลือแล้ว"
กลับ คือการตัดสินใจที่เรามีความคิดเห็นตรงกันทุกคน

ออกจากห้อง VIP พนักงานกำลังเก็บโต๊ะเก้าอี้กันชุนลมุน
"ขอโทษนะครับพี่วันนี้ ต้องปิดแล้วหล่ะ"
เป็นคำบอกเล่าจากผู้จัดการร้าน
"ไม่เป็นไร เข้าใจดีน่า ไม่ปิดก็แปลกแล้ว"

"น้องๆกลับบ้านยังไงครับ" เราถามน้องๆที่พอจะรู้จักกันที่ร้านด้วยความเป็นห่วง
"Taxi ค่ะพี่ไปกับเพื่อนๆ"
"คืนนี้คงไปนอนห้องเดียวกันหมดค่ะ"
"ไม่อยู่คนเดียวหรอก น่ากลัวออก"
เสียงตอบกลับมาจากน้องๆ
"ขึ้นทางด่วนไปเลยนะ โชคดีครับ"

แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกลับทางด่วนเช่นเดียวกัน
ภาพในจอโทรทัศน์ภายในรถเปลี่ยนไปเป็น
พื้นหลังสีฟ้าพร้อมข้อความจากคณะปฏิรูป

"พี่ครับอย่างนี้ นายกก็กลับมาไทยไม่ได้แล้วใช่มั้ยครับ"
"กลับมาได้ซิ แต่จะโดนอะไรนั่นก็อีกเรื่องนะ"
"อย่างนี้แล้ว รัฐธรรมนูณหล่ะพี่"
"ยกเลิกแน่นอนอยู่แล้ว"
"สภาสูง สภาล่าง ยกเลิกหมดแหละ"

"นี่แหละ การประหารทางการเมือง"

ถนนสายหลักโล่งแทบไม่มีรถวิ่งอยู่
เราเลี้ยวรถเข้าซอย กลับแปลกออกไป

ร้านอาหารข้างถนนในซอยยังเปิดขาย
ผู้คนยังนั่งกินอยู่ คาดว่าคงยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น

23.00 น. เรากลับถึงที่พัก
"พรุ่งนี้ประชุมปรับแผนกันหน่อยนะ"
"ท่าทางต้องเปลี่ยนกันเยอะทีเดียวหล่ะ"
Wednesday, September 20, 2006 at 03:29