23:00 บนถนนเลียบทางด่วนรามอินทราอาจณรงค์ ชายหนุ่มกับรถกระบะเก่าๆ แล่นเอื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ท้องถนนในกรุงเทพ ยามคำคืนเต็มไปด้วยรถราที่วิ่งสวนไปมา และแสงสีจากร้านรวงต่าง ทว่าเขากลับรู้สึกเหงา

เขาขับรถออกจากที่ทำงานมาได้ร่วมชั่วโมงกว่าๆ รวมระยะทางแล้วไม่น้อย หากเขาหันหัวรถกลับไปทางบ้านพัก คงจะหลับไปแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับอยู่บนถนนเส้นหนึ่ง โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง

ก่อนจะถึงสะพานข้ามลาดพร้าว เขาตัดสินใจเลี้ยวกลับรถ มุ่งหน้าสู่สถานที่สักแห่งที่คุ้นเคย บนถนนเส้นนี้ ที่ๆเขาเคยมาหาความสนุก ผ่อนคลาย และอะไรอีกหลายๆอย่าง

บรรยากาศเดิมๆ ไม่ว่าจะผ่านมานานขนาดใหน เขาไม่ได้มาร้านนี้เกือบๆครึ่งปีแล้ว แต่ร้านก็ยังคงเหมือนเดิม เขาเรียกหาคนดูแลที่เขาคุ้นเคย "... อยู่มั้ย"

"ไม่ได้มานานเชียวพี่ เมมเดิมเหล้าหมดแล้วนะคะ เพื่อนๆพี่หน่ะแหละมากิน"
"ไม่เป็นไร... เปิดใหม่ไปแล้วกัน"
"แล้ววันนี้มาคนเดียวเหรอ... เหงามั้ย เรียกน้องมานั่งเป็นเพื่อนนะ"
"ไม่ดีกว่านะวันนี้พี่อยากมานั่งกินเหล้าคนเดียว"
"แหม... พูดเหมือนโดนใครหักอกมางั้นแหละ... ตามใจพี่แล้วกัน มีอะไรก็เรียกนะ"

01:00 เขายังคงนั่งอยู่คนเดียว บนเวที สาวๆที่เรียกตัวเองว่าโคโยตี้ กำลังยั้กย้ายส่ายสะโพกเป็นที่น่าชม เหล้าบนโต๊ะพร่องไปเกือบครึ่งขวด ผลงานของเขาคนเดียว สติเขายังมี แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าฤทธิ เรดเลเบิล ขวดตรงหน้าทำเอาเขามึนอยู่พอสมควร
หนึ่งคืนผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้เขากลับถึงบ้าน โดยไม่ได้ไปต่อหรือว่าไปบ้านใครสักคนเหมือนเคย
ราตรีนี้กำลังผ่านไป รุ่งเช้ากำลังไกล้เข้ามา แล้วคืนหน้าจะเป็นอย่างไรถ้า "ใจ" มันยังเหงา

บันทึกของ "เขา" ราตรีหนึ่ง ที่กำลังจะผ่านไป

Tuesday, November 21, 2006 at 02:55

เมาแล้วอย่าขับไอ้น้องเอ๋ย รับผิดชอบต่อสังคมหน่อย
ตามหลักแล้วกินเบียร์ได้แก้วเดียวเท่านั้น 29 November, 2006 18:29  

แฮะๆ... แวะปั้มไกล้ๆร้าน แล้วกดซะครึ่งชั่วโมงฮะ
จากนั้นก็ค่อยๆคลานกลับห้ามซิ่งเด็ดขาด 03 December, 2006 03:00